Tuesday, 30 September 2014

அண்ணாதுரை



அனைவராலும் அறிஞர் அண்ணா என பிரபலமாக அழைக்கப் பட்ட காஞ்சிபுரம் நடராஜன் (கா. ந.) அண்ணாதுரை, ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தில் பிறந்தவர். அரசியலில் இறங்குவதுற்கு முன்பு ஒரு பள்ளி ஆசிரியராகவும், ஒரு பத்திரிக்கையாளராகவும் பணியாற்றினார்.  திராவிடக் கட்சி, திராவிடக் கழகம் மூலம் அரசியல் வாழ்க்கையைத் தொடர்ந்த அண்ணாதுரை, தன்னுடைய ஆதரவாளர்களுடன் திராவிட முன்னேற்ற கழகம் (தி.மு.க) என்ற கட்சியை உருவாக்கினார். 

அரசியல் உலகில் மிகவும் செல்வாக்குப்  பெற்று விளங்கியவர் அண்ணா. அவரின் மறைவிற்கு பின், இவரது பெயரால் “அண்ணா திராவிட முன்னேற்ற கழகம்” (அ.தி.மு.க.) என்ற ஒரு கட்சி, எம். ஜி. ராமச்சந்திரனால் 1972-ஆம் ஆண்டு தொடங்கப் பட்டது. 

தமிழக முதல்வராக தன் பணியைச் சிறப்பாக செய்த அண்ணாவின் புகழ் சாதாரண  மக்களிடையே பெரும் புகழை தேடித் தந்தது. இவர் நவீன இந்தியாவின் செல்வாக்கு மிகுந்த, வலிமையான அரசியல் தலைவர்களுள் ஒருவராக இன்றுவரை கருதப் படுகிறார். 

அது மட்டும் அல்லாமல், இவர்  அனைவராலும் பாராட்டுப் பெற்ற ஒரு சிறந்த பேச்சாளர். தமிழ், ஆங்கில இலக்கிய எழுத்தாளராகவும், ஒரு மேடை நாடகராகவும் புகழ் பெற்றவர். இவர் ஆங்கில மொழியில் சிறந்த புலமை பெற்றவர் என்பது பலருக்குத் தெரியாத விஷயம்.

பிறப்பு : செப்டம்பர் 15, 1909
இடம் : காஞ்சிபுரம், தமிழ்நாடு
இறப்பு : பிப்ரவரி 3, 1969
தொழில் : அரசியல்வாதி, எழுத்தாளர்
நாட்டுரிமை : இந்தியா

 
ஆரம்ப வாழ்க்கை

1909 செப்டம்பர்  15-இல் நடராஜன் - பங்காரு அம்மாள் தமபதியருக்கு மகனாக  காஞ்சிபுரத்தில் பிறந்தார். இவர் செங்குந்த முதலியார் வகுப்பைச் சார்ந்த ஒரு நடுத்தர நெசவாளர் குடும்பத்தை சேர்ந்தவர். 

இவர் தனது பள்ளிப் படிப்பை சென்னை பச்சையப்பா உயர்நிலைப்  பள்ளியில் தொடங்கினார். ஆனால், குடும்ப பொருளாதாரச் சூழ்நிலை காரணமாக படிப்பைப் பாதியில் நிறுத்த வேண்டிய நிலைமை. காஞ்சிபுரம் நகராட்சி அலுவலகத்தில் ஒரு சாதாரண அலுவலராக வேலைக்குச் சேர்ந்தார். 

பிறகு  பட்டப்  படிப்பை பச்சையப்பா கல்லூரியில் தொடர்ந்தார். 1930-இல் 21 வயதில்  ராணியை மணம் முடித்தார். 1934-இல் பி .ஏ (ஹானர்ஸ்) பட்டமும்,  பிறகு முதுகலை  எம். ஏ (பொருளாதார அரசியல்) பட்டமும் பெற்றார். 

கல்லூரி வாழ்க்கைக்குப் பிறகு ஆங்கில மொழி ஆசிரியராகப் பச்சையப்பன் உயர்நிலைப்  பள்ளியில் பணியைத் தொடர்ந்தார். ஆனால், குறுகிய காலத்திலேயே ஆசிரியர் தொழிலை விட்டு விட்டு ஒரு முழு அரசியல்வாதியாக வாழ்க்கை பயணத்தைத் தொடங்கினார்.

அண்ணாவின்  அரசியல்

 
கல்லூரி வாழ்க்கைக்குப் பிறகு அரசியலில் ஈடுபட மிகவும் ஆர்வம் கொண்டார் அண்ணா. 1934-ஆம் ஆண்டு கோயமுத்தூர் மாவட்டம் திருப்பூரில் நடந்த  ஒரு இளைஞர் மாநாட்டில் பெரியாருடன் முதல் சந்திப்பு ஏற்பட்டது. அவருடைய கொள்கைகள் அண்ணாவைப் பெரிதும் ஈர்த்தது.

அதனால் பெரியாரின் நீதி கட்சியில் சேர்ந்து அரசியல் பணியாற்றினார்.  பிறகு பெரியாருக்கும்  அண்ணாவுக்கும் ஏற்பட்ட கருத்து வேறுபாட்டால் நீதி கட்சியில் இருந்து பிரிந்து “திராவிட முன்னேற்ற கழகம்” (தி.மு.க) என்ற தனது சொந்த கட்சியை 1949-இல் உருவாக்கினார்.

நீதி கட்சி பத்திரிகையின் உதவி ஆசிரியராக இருந்த இவர்,  பிறகு விடுதலை, குடியரசு பத்திரிக்கைகளுக்கு ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். அது மட்டும் அல்லாமல் “திராவிட நாடு” என்ற தலைப்பில் ஒரு தமிழ் இதழையும் தொடங்கினார்.

திமுக உருவாக்கம்

இந்திய சுதந்திர போராட்டத்தின் போது  காலனி ஆதிக்கத்தை இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் வன்மையாகக் கண்டித்தது. ஆனால், இந்தக் கட்சி பெரும்பாலும் பிராமணர்கள், வட இந்தியர்களின் ஆதிக்கம் மிகுந்த கட்சியாக இருக்கிறது என்று பெரியாராலும் விமர்சிக்கப் பட்டது.

இதனால் சுதந்திர தினமான ஆகஸ்ட்  15, 1947-ஐ கறுப்பு தினமாக அறிவிக்க தனது தொண்டர்களுக்கு அழைப்பு விடுத்தார் பெரியார். இதனை ஏற்றுக் கொள்ள மறுத்த அண்ணா, இந்தியாவின் சுதந்திரம் இந்தியாவில் உள்ள அனைவரின் போராட்டத்தினாலும், வியர்வையாலும் கிடைக்கப் பெற்ற ஒன்று. அது ஆரிய வடஇந்தியர்களால்  மட்டும் பெறப் பட்டது அல்ல என்றார்.

இதனால் இருவருக்கும் கருத்து வேறுபாடு ஏற்பட்டு 1948-இல்  நடந்த திராவிட கட்சியின் கட்சிக்  கூட்டத்தில் இருந்து  அண்ணா வெளியேறவும் நேர்ந்தது. அது மட்டும் அல்லாமல், பெரியார் தன்னைவிட 40 வயது இளையவரான மணியம்மையை மணந்ததால் அண்ணாவும் அவருடைய ஆதரவாளர்களும் திராவிட கட்சியை விட்டு வெளியேறினர்.

1949-இல் “திராவிட முன்னேற்ற கழகம்” (தி.மு.க) என்ற கட்சியை, பெரியாரின் மருமகன் இ.வி.கே. சம்பத்துடன் இணைந்து உருவாக்கினார். இக்கட்சி குறுகிய காலத்தில் மக்களிடையே பெரும் செல்வாக்கையும், ஆதரவையும் பெற்றது.

திராவிட நாடு

 
பெரியாரின் திராவிட கழகத்தில் அண்ணா இருந்த போது, பெரியாரின் திராவிட நாடு கொள்கைக்கு ஆதரவு அளித்து வந்தார். ஆனால், பெரியாரின் வாரிசாக கருதப்பட்ட அவரின் மருமகன்  இ.வி.கே சம்பத்  அந்தக் கொள்கைக்கு மறுப்பு தெரிவித்து வந்தார். அதையும் தவிர்த்து பெரியாரின் திராவிட கழகத்தை விட்டு விலகி தி.மு.க.விலும் இணைந்தார்.

ஆனால், அண்ணாவின் தி.மு.க. கட்சி தமிழ் திரைப்படக் கலைஞர்களை முன்னிறுத்தி செயல் பட்டதை விரும்பாத இ.வி.கே. சம்பத்,  தி.மு.க. வில் இருந்து விலகி 1961-இல் “தமிழ் தேசியவாதக் கட்சி” என்ற ஒரு தனி கட்சியைத் தொடங்கினார்.

1962-இல் நடந்த மாநிலங்கள் அவையில் அண்ணா பேசுகையில், ‘நாங்கள் கோருவது தென்னிந்தியா என்ற நாடு’ என்று சொன்னார். அதன் பிறகு இந்தியா மொழிவாரி மாநிலமாக பிரிக்கப் பட்டது. தமிழர்கள் வாழும் பகுதி மதராஸ் (தமிழ் நாடு) மாநிலமாக உருவாக்கப் பட்டது. “திராவிட நாடு, திராவிடருக்கே!’ என்ற உண்மையை உணர்ந்த அவர் அந்தக் கொள்கையைக் கைவிட்டார்.

இந்தி எதிர்ப்பு 

 
1928-இல் மோதிலால் நேரு, இந்தியாவின் அதிகாரப்பூர்வ மொழியாகப் பயன்படுத்த இந்தியைப்  பரிந்துரைத்தார். அதற்கு தமிழக மக்களும் தமிழக அரசியல்வாதிகளும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர்.

இந்தி மொழி வட இந்தியர்களின் முக்கிய மொழியாக இருப்பதால் மற்ற மொழிகளைப் பேசும் மக்கள் இரண்டாம் தர குடிமக்களாக கருதப்படுவார்கள் வேண்டும் என்று கருதினார்கள். கடுமையாகவும் எதிர்த்தார்கள்.

 1938-இல் மதராஸ் மாநிலத்தில் இருந்த அனைத்து பள்ளிகளிலும்  கட்டாய மொழியாக இந்தி பயன்படுத்த பரிந்துரை செய்யப் பட்டது.   அதை விரும்பாத அண்ணா, பாரதிதாசன், புலவர்கள், அரசியல் தலைவர்கள், தமிழ்ச் சான்றோர்கள்  என அனைத்து தமிழ் பற்றாளர்களும் தங்களுடைய எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தினர்.

இது மிகப் பெரிய போராட்டமாக வெடித்தது. அந்தப் போராட்டத்தில்  ஈடுபட்டவர்கள் கைது செய்யப்பட்டு சிறையிலும்  அடைக்கப் பட்டனர். இந்தப் போராட்டத்தில் நடராஜன் என்பவர் தமிழுக்காக உயிரையும் தியாகம் செய்தார். அவரின் இறப்பு, இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்திற்குப் ஒரு முக்கிய தூண்டுகோலாகவும் இருந்தது.

இதன் விளைவாக பிப்ரவரி 1938-ஆம் ஆண்டு  காஞ்சிபுரத்தில் நடைபெற்ற இந்தி எதிர்ப்பு போராட்டத்தில் அண்ணாதுரை, பாரதிதாசன் உட்பட பல தமிழறிஞர்கள் கலந்து கொண்டு தங்களுடைய எதிர்ப்பை வெளிபடுத்தினர்.

1950-இல், இந்தியா ஒரு குடியரசு நாடாக மாறியது. அப்போது இந்தி மொழி இந்தியாவின் அலுவலக ஆட்சி மொழியாக 15 ஆண்டிற்குப் பின், அதாவது 1965-இல் நடைமுறை படுத்தப்படும் என அறிவிக்கப் பட்டது. இந்த அறிவிப்பு தமிழக மக்களிடையே பெரும் கவலையை ஏற்படுத்தியது.

இதனால் 1960-இல் கட்டாய இந்தி மொழி திணிப்பை எதிர்த்து, தி.மு.க. கட்சி கோடம்பாக்கத்தில் “இந்தி எதிர்ப்பு மாநாடு”  நடத்தியது.  பிறகு இந்திய குடியரசு தலைவர் வருகையின் பொழுது கருப்புக்கொடி காட்டி தங்களின் எதிர்ப்பைத் தெரிவித்தனர்.

இதனைக் கண்ட இந்தியப் பிரதமர்  ஜவஹர்லால் நேரு,   இந்தி மொழியைப் பேச விரும்பாத மக்கள் இருக்கும் வரையில், ஆங்கிலமே ஆட்சி மொழியாக நீடிக்கும் என்று இந்திய அரசியல் அமைப்பில் சட்ட திருத்தம் செய்தார்.  அதன் பிறகு கருப்புக்கொடி ஆர்ப்பாட்டம் கைவிடப் பட்டது. இந்தப் போராட்டம் தான் 1967-ஆம் ஆண்டு நடந்த தேர்தலில் அண்ணா வெற்றி பெற ஓர் முக்கிய காரணமாகவும் அமைந்தது.

தமிழக முதல்வராக அண்ணா



1967-ஆம் ஆண்டு நடந்த தேர்தலில், காங்கிரஸ் கட்சியை எதிர்த்த தி.மு.க. ஒன்பது மாவட்டங்களில் வெற்றி பெற்றது. ஆனால் காங்கிரஸ் கட்சி சென்னையில் மட்டுமே வெற்றி பெற்றது. இந்த வெற்றியின் மூலம் 1967 பிப்ரவரி மாதம், சென்னை மாநிலத்தின் முதலமைச்சர் ஆனார் அண்ணா.

ஆட்சி பொறுப்பை ஏற்றதும் சுயமரியாதைத் திருமணங்களைச் சட்டபூர்வமாக்கினார். தனது திராவிடப் பற்றை உறுதி படுத்தினார். மேலும் மதராஸ் மாநிலம் என்று இருந்த சென்னை மாகாணத்தை “தமிழ் நாடு” என்று பெயர் மாற்றினார். அதனால் தமிழக வரலாற்றில் நீங்காத இடம் பெற்றார்.

அது மட்டும் இல்லை.  ஏற்கனவே, கர்நாடகா, ஆந்திர பிரதேசம், கேரளா போன்ற அண்டை மாநிலங்கள் மூன்று மொழி திட்டத்துக்கு ஆதரவு தெரிவித்தன. அந்தத் திட்டத்திற்கு எதிராக   தமிழ், ஆங்கிலம் என்ற இரு மொழிக் கொள்கையை அண்ணா அமல் படுத்தினார்.

1968 ஜனவரி 3-இல் “இரண்டாம் உலக தமிழ் மாநாடு”  நடத்தப் பட்டது. அதற்கு முக்கியப் பொறுப்பு வகித்தார். பின்னர் 1968 ஏப்ரல் மாதம் யேல் என்கிற அமெரிக்கப் பல்கலைக்கழகம் இவருக்கு “சுபப் பெல்லோஷிப்” என்ற விருதை வழங்கிக் கௌரவித்தது.

இந்த விருதைப் பெற்ற அமெரிக்க அல்லாத முதல் இந்தியர் என்ற பெருமையும் இவரைத் தேடித் வந்தது. பின்னர் அதே ஆண்டில், அவருக்கு அண்ணாமலை பல்கலைக்கழகத்தின் கெளரவ முனைவர் பட்டமும் வழங்கப் பட்டது.

அண்ணாவின் இலக்கிய பங்களிப்பு


அண்ணா  அரசியல் வாழ்க்கையை தவிர, நாடகங்களுக்கும், திரைபடங்களுக்கும் திரைக்கதைகள் எழுதும் திறமை படைத்தவராக விளங்கினார். அது மட்டும் அல்லாமல் அண்ணாதுரை ஒரு மிகச் சிறந்த தமிழ் சொற்பொழிவாளரும், மேடைப் பேச்சாளரும் ஆவார்.


அவர், அவருக்கே உரித்தான தனிப்பட்ட பாணியில்  அனைவரையும் கவர்கின்ற வகையில் பேசும் திறனையும் எழுத்தாற்றலையும் பெற்றவராக விளங்கினார். அவர் பல நாவல்கள், சிறுகதைகள், அரசியல் சார்ந்த மேடை நாடகங்களையும்  எழுதினார்.  அவர் தனது சொந்த நாடகங்களில் நடித்தும் உள்ளார்.

மேலும் 1948-இல் எழுதப்பட்ட இலட்சிய வரலாறு, வாழ்க்கைப் புயல், ரங்கோன் ராதா,  பார்வதி பி.ஏ., கலிங்கா ராணி, பாவையின் பயணம் போன்றவை இவரின் முக்கிய படைப்புகளாகும்.

அண்ணாவின் திரைப்பட வாழ்க்கை



1948 ஆம் ஆண்டு ‘நல்லதம்பி’ என்ற திரைப்படத்தை முதன் முதலில் அரங்கேற்றினார். இந்தப் படம் ஜமீன்தார் ஒழிப்பு முறையை வலியுறுத்தி எடுக்கப் பட்டத்  திரைப் படமாகும். இந்தப் படத்தில் என்.எஸ். கிருஷ்ணன் முக்கிய கதாபாத்திரத்தில் நடித்து இருந்தார். இந்தப் படம் இவருக்கு 12,000 ரூபாயைப் பெற்றுத் தந்தது. அது அந்த நேரத்தில் ஒரு பெரிய தொகையாகும்.


இவரின் மிகச்சிறந்த நாவலான வேலைக்காரி (1949) மற்றும் ஒர் இரவு போன்ற நாவல்கள் திரைப்படமாக எடுக்கப் பட்டன. அந்த வகையில் இ. நாராயணசுவாமி,  K.R. ராமசாமி, N.S. கிருஷ்ணன், எஸ். ராஜேந்திரன், சிவாஜி கணேசன், எம்.ஜி. ராமச்சந்திரன் போன்ற திரை நட்சத்திரங்களின் ஆதரவும் இவருக்கு கிடைக்கப் பெற்றது.

இறப்பு

இரண்டு ஆண்டு காலம் தமிழக முதல்வராகப் பணியாற்றிய அண்ணாதுரை 1969-ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி  3 ஆம் தேதி நோய்வாய்ப்பட்டு இறந்தார்.  அவர் புற்று நோயால் அவதிபட்டுக்  கொண்டிருந்த போதிலும், அவர் தன்னுடைய உடலை ஆரோக்கியமாக வைத்து இருந்தார்.

அவருக்குப் புகையிலை மெல்லும் பழக்கம் இருந்தது. அதுவே அவருக்கு எமனாக மாறியது. அவரின் இறுதி மரியாதையில் பெருந்திரளான மக்கள் கலந்துகொண்டனர். இந்நிகழ்வு “கின்னஸ் உலக சாதனை புத்தகத்தில்” இடம் பெற்றுள்ளது. அவரது இறுதி ஊர்வலத்தில் சுமார் 15 மில்லியன் மக்கள் கலந்து கொண்டு இறுதி மரியாதை செலுத்தினர்.

இவருடைய உடல் சென்னையில் உள்ள மெரினா கடற்கரையில் அடக்கம் செய்யப் பட்டது. அதன் பிறகு இவரின் நினைவைப் போற்றும் வகையில் அந்த இடம் அண்ணா சதுக்கம்  என்று பெயரிடப் பட்டது.

நினைவுகள்

 
அண்ணா மறைந்த பிறகு, தி.மு.க. வில் கட்சி பிளவு ஏற்பட்டது. நடிகர் எம்.ஜி. ராமச்சந்திரனால் 1972-ஆம் ஆண்டு அனைத்து இந்திய அண்ணா திராவிட முன்னேற்ற கழகம் (அ.இ.அ.தி.மு.க) என்ற புதிய கட்சி அண்ணாவின் பெயரால் உருவாக்கப்பட்டது.

அண்ணாவை நினைவு கூறும் வகையில் சென்னையில் உள்ள ஒரு குடியிருப்புக்கு “அண்ணா நகர்”  என பெயரிடப் பட்டுள்ளது.  தமிழ்நாட்டின் முதன்மையான தொழில்நுட்ப பல்கலைக்கழகத்திற்கு அண்ணா பல்கலைக்கழகம் என்று பெயர் சூட்டப்பட்டுள்ளது.

சென்னையில் உள்ள தற்போதைய தி.மு.க. தலைமைச் செயலக கட்டிடத்துக்கு அவரின் நினைவாக “அண்ணா அறிவாலயம்” என்றும் பெயர் சூட்டப் பட்டுள்ளது.

சென்னையின் முக்கிய சாலையான மவுண்ட் ரோடு “அண்ணா சாலை”  என அவரது பெயரால் பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டு, அண்ணா சிலை அங்கு வைக்கப் பட்டது,

அண்ணாதுரை என்ற உயர்ந்த மனிதருக்கு காணிக்கையாக 2010 ஆம் ஆண்டு  “அண்ணா நூற்றாண்டு நூலகம்” எனும் ஒரு காப்பகம் சென்னையில்  நிறுவப் பட்டது.

அண்ணாவின் படைப்புகள்

  • 1939 – கோமளத்தின் கோபம்
  • 1942 – களிங்கரணி
  • 1943 – பார்வதி B.A
  • 1943 – சந்ரோதயம்
  • 1945 – சிவாஜி கண்ட இந்து சாம்ராஜ்யம்
  • 1946 – வேலைக்காரி
  • 1946 – குமரிகோட்டம்
  • 1948 – நல்ல தம்பி
  • 1948 – ஓர் இரவு
  • 1953 – சொர்க வாசல்
  • 1955 – சூர்யாகுமாரி
  • 1965 – தழும்புகள்
  • 1970 – இன்ப ஒளி

திரைப்படங்கள்

  • 1948 – நல்லதம்பி
  • 1946 – வேலைக்காரி
  • 1948 – ஓர் இரவு
  • 1956 – ரங்கூன் ராதா
  • 1963 – பணத்தோட்டம்
  • 1967 – வாலிப விருந்து
  • 1946 – குமரி கோட்டம்
  • 1973 – ராஜபாட் ரங்கதுரை
  • 1982 – நீதிதேவன் மயக்கம்

காலவரிசை

  • 1909 – தமிழ்நாட்டில் உள்ள காஞ்சிபுரத்தில் பிறந்தார்
  • 1930 – ராணி என்ற பெண்ணை மணமுடித்தார்.
  • 1934 – பச்சையப்பா கல்லூரியில் இளங்கலை பட்டம்.
  • 1935 – ஜஸ்டிஸ் கட்சியில் சேர்ந்தார்.
  • 1938 – காஞ்சிபுரத்தில் முதல் இந்தி எதிர்ப்பு மாநாடு.
  • 1944 – நீதிக்கட்சி - திராவிடர் கழகம் என பெயர் மாற்றம்.
  • 1948 – அண்ணாவின் முதல் படமான “நல்லதம்பி”  திரையிடப் பட்டது.
  • 1949 – திராவிட முன்னேற்ற கழகம் (தி.மு.க.) நிறுவப் பட்டது.
  • 1962 – ராஜ்ய சபாவுக்கு தேர்வு.
  • 1967 – சென்னை மாகாண முதலமைச்சராக தேர்வு.
  • 1968 – யேல் பல்கலைக்கழகத்தில் பெல்லோஷிப் பட்டம்.
  • 1969 – சென்னை அரசு தமிழ்நாடு என பெயர் மாற்றம்.
  • 1969 – பிப்ரவரி 3-ஆம் தேதி தன்னுடைய 59 வது வயதில் மரணம்.
  • 1972 – அண்ணா திராவிடமுன்னேற்ற கழகம் (அ.தி.மு.க உருவாக்கம்)
  • 1978 – அண்ணா பல்கலைக்கழகம் தோற்றுவிக்கப் பட்டது.
  • 1987 – அண்ணா அறிவாலயம் கட்டப் பட்டது.
  • 2010 – அண்ணா நூற்றாண்டு நூலகம் சென்னையில் நிறுவப் பட்டது.


ANNADURAI - POLITICIAN 1909-1969

When Conjeevaram Natarajan Annadurai died, his funeral, attended by many lakhs of people, was one of the largest the country had seen—and as Indians are often fond of claiming—it is supposed to be a Guinness record. 

Anna, not only the diminutive of his name but which means “respected elder brother” as well in Tamil (an ambiguity capitalised on by the Dravidian movement), was born of rather undistinguished parentage for which he was often ridiculed by petty-minded political rivals. 

In the rise of this barely five-and-a-quarter feet man with a balding pate, tobacco-stained teeth, stubbled chin and a captivating husky voice to prominence lies the story of modern Tamil Nadu.

Anna was the first leader of post Independence India who did not play a role in the freedom struggle. Education—an M.A. proudly tagged to his name—was his only claim to respect and he cut his political teeth in the non-Brahmin Justice Party, translating into Tamil the high-flown public speeches of its leaders. 

The first anti-Hindi agitation of 1937–39 clearly established his skills with language—on the platform and with the pen to which he later added film script writing. In him Periyar E.V. Ramasamy found the lieutenant who would, however, soon upstage him. 

 In 1944, with freedom only a matter of time, Anna gave the crucial reorientation to the non-Brahmin movement, which would rid it of the stigma of loyalism. Rechristened the Dravidar Kazhagam, he prepared it for challenges of a newly independent nation state. 

His alliterative rhetoric, radically new to the Tamil language, changed Tamil public speaking forever. Combined with his voracious reading in western rationalism, his linguistic skills greatly enamoured the Tamil youth from upwardly mobile non-Brahmin families.


What perhaps contributed to Anna’s ultimate success was his ability to harness and tame the ideas and energies let lose by Periyar. Given his controversial and radical ideas on nation, caste, religion, women and language, understandably Periyar eschewed electoral politics. 

In Anna, the emergent backward castes saw a leader who could take them to political power. He skilfully repackaged Periyar’s iconoclastic ideas to make them palatable in the public domain. Periyar’s rustic atheism became “Onre Kulam, Oruvane Devan” (One God, One Community) in a skilful appropriation of the venerated medieval Tamil saint Tirumular. When Periyar went about breaking the idols of Pillaiyar (Ganapati) Anna famously observed that he would neither break the idol nor the coconut (in worship).

The first open sign of break came when Periyar declared August 15, 1947, as a day of mourning. In perceptively judging the public mood—a trait he was to display many times in his political career—Anna declared that there was now one enemy less (the British). 

Periyar’s mismatched marriage in 1949 with a young Maniammai provided the pretext for the birth of the Dravida Munnetra Kazhagam (DMK). Over the 1950s he built a party which expressed the dissatisfaction of Tamils with the Indian state, especially the imposition of Hindi. 

The Congress’s well-planned defeat of Anna in the 1962 assembly elections led him into the Rajya Sabha. The abdication of the secessionist demand in the wake of the Chinese aggression was yet another indication of his political acumen. 

DMK pretty much set the terms of the debate in early post-1947 Tamil Nadu. In a, perhaps now justly forgotten, book called India: the Most Dangerous Decade (1960), a US analyst Selig Harrison observed of Anna: “There is no doubt that this powerful orator is the single-most popular mass figure in the region”—a point completely missed by his political rivals. 

And when DMK swept the polls— cobbling up a coalition with C. Rajagopalachari’s Swatantra Party, the Communists and the Muslim League, thereby gaining political acceptability across the board—in 1967 effectively ending Congress dominance in the state, it surprised no one except the Congress.

But the electoral success disturbed no one more than Anna himself, for he feared that success had come a little too early—DMK’s first cabinet was the youngest in India then. He had assiduously built up a party apparatus that spread to every corner of the state through a wide and democratic network of reading rooms that doubled up as party offices. 

A magnanimous man who was generous to a fault, Anna had also groomed a distinguished line of second rung leaders by whom he never felt threatened—a lesson that every party leader in India should learn. The dazzling rise of Anna was cut short by death. He was not yet 60. The Indian nation state owes much to him for safely accommodating Tamil nationalism within it.

— The author is a historian and Tamil writer


List of places named after C. N. Annadurai


From Wikipedia, the free encyclopedia

Conjeevaram Natarajan Annadurai (Tamil: காஞ்சீபுரம் நடராஜன் அண்ணாதுரை) (15 September 1909 – 3 February 1969), popularly called Anna (Tamil: அண்ணா, “elder brother"), or Arignar Anna (Anna the scholar) was a former Chief Minister of the South Indian state of Tamil Nadu. He was the first member of a Dravidian party to hold that post and was also the first non-Congress leader to form a majority government in independent India.

However, he died of cancer just two years into office. His funeral had the highest attendance of any to that date, earning it a Guinness record. Several institutions and organisations are named after him. A splinter party launched by M. G. Ramachandran in 1972 was named after him as ADMK (Anna Dravida Munnetra Kazhagam). 

Chennai

Kancheepuram

  • Anna Nagar
  • Arignar Anna Cancer Hospital
  • Arignar Anna Nenivagam
  • Anna Centenary stupa
  • Anna Municipality Building
  • Anna Cooperative Society for silk wievers, Gandhi Road

Vellore

  • Anna nagar

Tirupur

  • Anna Nagar

Karur

  • Anna Nagar

Kumbakonam

  • Arignar Anna Bus Stand

Coimbatore

Salem

Anna Pattu Maligai

Pondichery

  • Anna Salai, muthialpet

Chengalpattu

Ponneri

Thanjavur

  • Anna Salai

Tiruchirappalli

Madurai

  • Anna Nagar
  • Arignar Anna Maligai, Madurai Corporation Building.
  • Anna Bus Stand






பாவேந்தர் பாரதிதாசன்


தமிழுக்கும் அமுதென்று பேர்
அந்தத் தமிழ் இன்பத் தமிழ் எங்கள் உயிருக்கு நேர்

தேன் சுவைசொட்டும் அந்தப் பாடல் வரிகளுக்கு சொந்தக்காரர், ‘பாவேந்தர் பாரதிதாசன்’. பெரும் புகழ் படைத்த பாவலரான பாரதிதாசன் அவர்கள், ‘புரட்சிக்கவி’ என்றும், ‘பாவேந்தர்’ என்றும் அழைக்கப் பட்டார். 

தமிழ் இலக்கியம், தமிழ் இலக்கணம் மற்றும் சைவ சித்தாந்த வேதாந்தங்களை முறையாகக் கற்று, தமிழ் மொழிக்கு அரும் பெரும் தொண்டாற்றியவர். தமிழாசிரியர், கவிஞர், அரசியல்வாதி, திரைக் கதாசிரியர், எழுத்தாளர், கவிஞர், என்று பல்வேறு துறைகளில் தமிழ் மொழியின் இனிமையை மக்களிடம் எடுத்துச் சென்றவர் என்று சொன்னால் அது மிகையாகாது. 

தனது படைப்புகளுக்காக ‘சாகித்ய அகாடமி விருது’ பெற்ற பாவேந்தர் பாரதிதாசன் அவர்களின் வாழ்க்கை வரலாறு மற்றும் தமிழ்மொழியில் இன்றளவும் நிலைத்து நிற்கும். அவரது தலை சிறந்த படைப்புகள் பற்றி அறிய மேலும் தொடர்ந்து படிக்கவும்.

பிறப்பு: ஏப்ரல் 29, 1891

பிறப்பிடம்: புதுவை

இறப்பு: ஏப்ரல் 21, 1964

பணி: தமிழாசிரியர், கவிஞர், அரசியல்வாதி

நாட்டுரிமை: இந்தியன்

பிறப்பு

பாவேந்தர் பாரதிதாசன் அவர்கள், தென்னிந்தியாவில் இருக்கும் புதுவையில், ஏப்ரல் மாதம் 29 ஆம் தேதி, 1891 ஆம் ஆண்டில் கனகசபை முதலியார் - இலக்குமி அம்மாள் தம்பதியருக்கு மகனாகப் பிறந்தார். அவரது தந்தை, அவ்வூரில் பெரிய வணிகராக இருந்தார். பாரதிதாசன் அவர்களின் இயற்பெயர் சுப்புரத்தினம். அவரது தந்தையின் பெயரின் முதல் பாதியை, தன்னுடைய பெயரில் இணைத்து ‘கனகசுப்புரத்தினம்’ என்று அழைக்கப் பட்டார்.

ஆரம்ப வாழ்க்கையும், கல்வியும்

பாரதிதாசன் அவர்கள், தனது இளம் வயதிலிருந்தே தமிழ் மொழி மீது அதீத பற்றுடையவராகத் திகழ்ந்தார். இருப்பினும், புதுவையில் பிரெஞ்சுகாரர்களின் ஆதிக்கம் இருந்ததால், அவர் ஒரு பிரெஞ்சு பள்ளியிலே சேர்ந்தார். அவர் தனது தொடக்கக் கல்வியை, ஆசிரியர் திருப்புளிசாமி அய்யாவிடம் கற்றார். 

அவர் புகழ்பெற்ற அறிஞர்களின் மேற்பார்வையில் தமிழ் இலக்கியம், தமிழ் இலக்கணம் மற்றும் சைவ சித்தாந்த வேதாந்தங்களை முறையாகக் கற்றார். பின்னர், தமிழ் பயிலும் பள்ளியில் சேர அவருக்கு வாய்ப்பு கிடைத்ததால், அங்கு சேர்ந்து அவருக்கு விருப்பமானத் தமிழ் மொழியில் பாடங்களைக் கற்றார். 

சிறு வயதிலேயே சுவைமிக்க அழகானப் பாடல்களை, எழுதும் திறனும் பெற்றிருந்தார். பள்ளிப்படிப்பை நன்கு கற்றுத் தேர்ந்த அவர், தனது பதினாறாவது வயதில், புதுவையில் உள்ள கல்வே கல்லூரியில் சேர்ந்து, தமிழ் மொழியின் மீது அவர் வைத்திருந்த பற்றினையும், அவரது தமிழ்ப் புலமையை விரிவுப்படுத்தினார். 

தமிழறிவு நிறைந்தவராகவும், அவரது விடா முயற்சியாலும், தேர்வில் முழு கவனம் செலுத்தியதால், மூன்றாண்டுகள் பயிலக்கூடிய இளங்கலைப் பட்டத்தை, இரண்டு ஆண்டுகளிலேயே முடித்து கல்லூரியிலேயே முதலாவதாகத் தேர்ச்சிப் பெற்றார். மிகச்சிறிய வயதிலேயே இத்தகைய தமிழ் புலமை அவரிடம் இருந்ததால், கல்லூரிப் படிப்பு முடிந்தவுடனே அவர், 1919ல் காரைக்காலைச் சேர்ந்த அரசினர் கல்லூரித் தமிழாசிரியாராகப் பதவியேற்றார்.

 இல்லற வாழ்க்கை

பாரதிதாசன் அவர்கள், தமிழாசிரியாராகப் பதவியேற்ற அடுத்த ஆண்டிலே அதாவது 1920ஆம் ஆண்டில் பழநி அம்மையார் என்பவரை திருமணம் செய்து கொண்டார். அவர்கள் இருவருக்கும் நவம்பர் மாதம் 3 ஆம் தேதி, 1928ஆம் ஆண்டில் மன்னர்மன்னன் என்ற மகன் பிறந்தான். அதன் பிறகு, சரஸ்வதி, வசந்தா மற்றும் ரமணி என்ற மகள்களும் பிறந்தனர்.

பாரதியார் மீது பற்று       

தமிழ்மொழி மீது பற்றுக் கொண்டவராக இருந்த பாரதிதாசன் அவர்கள், அவரது மானசீக குருவாக சுப்ரமணிய பாரதியாரைக் கருதினார். அவரது பாடலைத் தனது நண்பனின் திருமண நிகழ்வின் போது பாடிய அவர், பாரதியாரை நேரில் சந்திக்கவும் செய்தார். பாரதியிடமிருந்து பாராட்டுக்கள் பெற்றதோடு மட்டும் அல்லாமல், அவரது நட்பும் கிடைத்தது அவருக்கு. அன்று முதல், அவர் தனது இயற்பெயரான கனகசுப்புரத்தினம் என்பதை ‘பாரதிதாசன்’ என்று மாற்றிக் கொண்டார்.

தொழில் வாழ்க்கை 

பாரதியாரிடம் நட்பு கொண்ட அன்று முதல், பாரதிதாசன் என்ற பெயரிலே அவர் தனது படைப்புகளை வெளியிட்டார். அச்சமயத்தில், சுதந்திரப் போராட்ட சூழல் நிலவியதாலும், அவர் திராவிட இயக்கத்தின் தீவிர தொண்டன் என்பதாலும், தந்தை பெரியார் மற்றும் பல அரசியல் தலைவர்களுடன் இணைந்து பல போராட்டங்களில் ஈடுபட்டு பலமுறை சிறைக்குச் சென்றார். 

அவரது இலக்கிய நடையைக் கண்டு வியந்த அன்றைய திரைத் தயாரிப்பாளர்களும், இயக்குனர்களும் அவருக்கு வாய்ப்புகள் வழங்கியதால், அவர் திரைப்படங்களுக்கும் கதை-வசனம் எழுதியுள்ளார். பெருந்தலைவர்களான அண்ணாதுரை, மு. கருணாநிதி, மற்றும் எம்.ஜி. ராமச்சந்திரன் போன்றோர் அவருடைய படைப்புகளுக்காக அவரை ஊக்குவித்ததாலும், அவர் 1954ஆம் ஆண்டில் புதுச்சேரி சட்டமன்ற உறுப்பினராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஐந்து ஆண்டுகள் செம்மையாக செயல் புரிந்த அவர், 1960ல் நடந்த சட்டமன்ற தேர்தலில் தோல்வியைத் தழுவினார்.

அவரது படைப்புகள் 

எண்ணற்ற படைப்புகளை அவர் தமிழ்மொழிக்கு வழங்கி இருந்தாலும், சாதி மறுப்பு, கடவுள் எதிர்ப்பு போன்ற மூடநம்பிக்கைகளை மக்களின் மனதிலிருந்து அழிக்கும் விதமாகப் பல்வேறு படைப்புகளை வெளியிட்டார். அவரது மிகச் சிறந்த படைப்புகளில் சில:

  • ‘பாண்டியன் பரிசு’, 
  • ‘எதிர்பாராத முத்தம்’, 
  •  ‘குறிஞ்சித்திட்டு’, 
  • ‘குடும்ப விளக்கு’, 
  • ‘இருண்ட வீடு’, 
  • ‘அழகின் சிரிப்பு’, 
  •  ‘தமிழ் இயக்கம்’, 
  • ‘இசையமுது’, 
  • ‘குயில்’, 
  • ‘தமிழச்சியின் கத்தி’, 
  • ‘பாண்டியன் பரிசு’, 
  • ‘பாரதிதாசன் ஆத்திசூடி’, 
  • ‘பெண்கள் விடுதலை’, 
  • ‘பிசிராந்தையார்’, 
  • ‘மயிலம் ஸ்ரீ சுப்பிரமணியர் துதியமுது’, 
  • ‘முல்லைக் காடு’, 
  • ‘கலை மன்றம்’, 
  • ‘விடுதலை வேட்கை’

மற்றும் பல.

விருதுகள் மற்றும் அங்கீகாரங்கள்

பாரதிதாசன் அவர்களுக்கு பெரியார், “புரட்சி கவிஞர்” என்ற பட்டமும், அறிஞர் அண்ணா, ‘புரட்சிக்கவி’ என்ற பட்டமும் வழங்கினர். தமிழ்நாடு மாநில அரசாங்கம், அவரது நினைவாக ஆண்டுதோறும் ஒரு தமிழ் கவிஞருக்கு ‘பாரதிதாசன் விருதினை’ வழங்கி வருகிறது. தவிர ‘பாரதிதாசன் பல்கலைக்கழகம்’ என்ற பெயரில் ஒரு மாநில பல்கலைக்கழகம் திருச்சிராப்பள்ளியில் ​​நிறுவப் பட்டது.

1946 – அவரது “அமைதி-ஊமை” என்ற நாடகத்திற்காக அவர் ‘தங்கக் கிளி பரிசு’ வென்றார்.

1970 – அவரது மரணத்திற்குப் பின், அவரது ‘பிசிராந்தையார்’ நாடகத்திற்காக அவருக்கு ‘சாகித்ய அகாடமி விருது’ வழங்கப்பட்டது

2001 – அக்டோபர் மாதம் 9ஆம் தேதி, சென்னை தபால் துறை மூலமாக ஒரு நினைவு அஞ்சல்தலை அவரது பெயரில் வெளியிடப்பட்டது.

இறப்பு

எழுத்தாளர், திரைப்படக் கதாசிரியர், கவிஞர், அரசியல்வாதி என்று பன்முகம் கொண்ட பாரதிதாசன் அவர்கள், ஏப்ரல் மாதம் 21ஆம் தேதி, 1964 ஆம் ஆண்டில் இயற்கை எய்தினார்.

காலவரிசை 

1891: புதுவையில், ஏப்ரல் மாதம் 29 ஆம் தேதி, 1891 ஆம் ஆண்டில் கனகசபை முதலியார் மற்றும் இலக்குமி அம்மாள் தம்பதியருக்கு மகனாகப் பிறந்தார்.

1919: காரைக்காலைச் சேர்ந்த அரசினர் கல்லூரித் தமிழாசிரியாராகப் பதவியேற்றார்.

1920: பழநி அம்மையார் என்பவரைத் திருமணம் செய்து கொண்டார்.

1954: புதுச்சேரி சட்டமன்ற உறுப்பினராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

1960: சட்டமன்ற தேர்தலில் தோல்வியைத் தழுவினார்.

1964: ஏப்ரல் மாதம் 21ஆம் தேதி, 1964 ஆம் ஆண்டில் இயற்கை எய்தினார்.

1970: அவரது மரணத்திற்குப் பின், அவரது ‘பிசிராந்தையார்’ நாடகத்திற்காக அவருக்கு ‘சாஹித்ய அகாடமி விருது’ வழங்கப்பட்டது.

பாரதியார்


சுப்ரமணிய பாரதியார் ஒரு தமிழ் கவிஞர். இந்திய சுதந்திர போராட்ட காலத்தில் கனல் தெறிக்கும் விடுதலைப்போர் கவிதைகள் வாயிலாக மக்களின் மனதில் விடுதலை உணர்வை ஊட்டியவர். இவர் ஒரு கவிஞர் மட்டுமல்லாமல் ஒரு  எழுத்தாளர், பத்திரிக்கையாசிரியர், சமூக சீர்திருத்தவாதி மற்றும் தன்னுடைய பாட்டுகளின் மூலமாக சிந்தனைகளை மக்களிடம் தட்டியெழுப்பியவர். 

தம் தாய்மொழியாம் தமிழ்மொழி மீது அளவுகடந்த பற்றுக்கொண்ட இவர், “யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழிபோல் இனிதாவதெங்கும் காணோம்” என்று போற்றி பாடியுள்ளார். விடுதலைப் போராட்ட காலத்தில், இவருடைய தேசிய உணர்வுள்ள பல்வேறு கவிதைகள் மக்களை ஒருங்கிணைத்த காரணத்தினால் “தேசிய கவியாக” போற்றப்பட்ட மாபெரும் புரட்சி வீரனின் வாழ்க்கை வரலாறு மற்றும் சாதனைகளை விரிவாகக் காண்போம்.

பிறப்பு: டிசம்பர் 11, 1882
பிறப்பிடம்: எட்டயபுரம், தமிழ்நாடு (இந்தியா)
பணி: கவிஞர், எழுத்தாளர், விடுதலை வீரர்
இறப்பு: செப்டம்பர் 11, 1921
நாட்டுரிமை: இந்தியா 
 
பிறப்பு

சுப்ரமணிய பாரதியார் அவர்கள்,  சின்னசாமி ஐயருக்கும், இலட்சுமி அம்மாளுக்கும் மகனாக 1882 ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாட்டின் திருநெல்வேலி மாவட்டத்திலுள்ள எட்டயபுரத்தில் பிறந்தார்.  அவருக்கு பெற்றோர் இட்ட பெயர் சுப்பிரமணியன். அவருடைய 5 வயதில் அவருடைய தாயார் காலமானார். இவர் இளம் வயதிலேயே தமிழில் புலமைப்பெற்றுத் திகழ்ந்தார்.

இளமைப் பருவம்

சிறு வயதிலேயே பாரதியாருக்கு தமிழ் மொழி மீது சிறந்த பற்றும், புலமையும் இருந்தது. ஏழு வயதில் பள்ளியில் படித்துவரும்பொழுது கவிதைகள் எழுதத் தொடங்கினார். தன்னுடைய பதினொரு வயதில் கவிபாடும் ஆற்றலை வெளிப்படுத்தினார், இவருடைய கவிப்புலமையை பாராட்டிய எட்டயபுர மன்னர், இவருக்கு “பாரதி” என்ற பட்டத்தை வழங்கினார். அன்று முதல் இவர் “சுப்பிரமணிய பாரதியார்” என அழைக்கப்பெற்றார்.    .

பாரதியாரின் திருமண வாழ்க்கை

பாரதியார் அவர்கள், பள்ளியில் படித்துகொண்டிருக்கும் பொழுதே 1897 ஆம் ஆண்டு செல்லம்மா என்பவரைத் திருமணம் செய்து கொண்டார். தனது தந்தையின் இறப்புக்குப் பிறகு பாரதியார் வறுமை நிலையினை அடைந்தார். சிறிது காலம் காசிக்கு சென்று தங்கியிருந்தார். பிறகு எட்டையபுர மன்னரின் அழைப்பை ஏற்று அரசவை கவிஞராக பணியாற்றினார்.

பாரதியாரின் இலக்கிய பணி

‘மீசை கவிஞன்’ என்றும் ‘முண்டாசு கவிஞன்’ என்றும் தமிழ் இலக்கிய உலகம் போற்றும் பாரதியார்,  தாய் மொழியாம் தமிழ் மொழியின் மீது மிகுந்த பற்றுடையவராக திகழ்ந்தார். இவர் சமஸ்கிருதம், வங்காளம், இந்தி, ஆங்கிலம் போன்ற பிறமொழிகளிலும் தனி புலமைப்பெற்று விளங்கினார். 1912 ஆம் ஆண்டு கீதையை தமிழில் மொழிப்பெயர்த்தார். ‘கண்ணன்பாட்டு’, ‘குயில்பாட்டு’, ‘பாஞ்சாலி சபதம்’,’ புதிய ஆத்திச்சூடி’ போன்ற புகழ் பெற்ற காவியங்கள் பாரதியரால் எழுதப் பெற்றன.

விடுதலைப் போராட்டத்தில் பாரதியின் பங்கு

சுதந்திரப் போரில், பாரதியின் பாடல்கள் உணர்ச்சி வெள்ளமாய், காட்டுத்தீயாய், சுதந்திரக் கனலாய் தமிழ்நாட்டை வீருகொள்ளச் செய்தது. பாரதியார் “இந்திய பத்திரிக்கையின்” மூலம் மக்களிடையே விடுதலை உணர்வை தூண்டும் வகையில் பல எழுச்சியூட்டும் கட்டுரைகளை எழுதினார். பாரதியின் எழுச்சிக்கு, தமிழ்நாட்டில் பலத்த ஆதரவு பெருகுவதைக் கண்ட பிரிட்டிஷ் ஆட்சி “இந்தியா பத்திரிக்கைக்கு” தடை விதித்து அவரை கைது செய்து சிறையிலும் அடைத்தது. 

அதுமட்டுமல்லாமல், விடுதலைப் போராட்டக் காலத்தில் தேசிய உணர்வுள்ள பல்வேறு கவிதைகளைப் படைத்து மக்களை ஒருங்கிணைத்த காரணத்தால், பாரதி “தேசிய கவியாக” அனைவராலும் போற்றப்பட்டார். இவர் சுதேசிமித்திரனில் உதவி ஆசிரியராக, நவம்பர் 1904 முதல் ஆகஸ்ட் 1906 வரை பணியாற்றினார். 

“ஆடுவோமே பள்ளு பாடுவோமே ஆனந்த சுதந்திரம் அடைந்துவிட்டோம்” என்று சுதந்திரம் அடைவதற்கு முன்பே தன்னுடைய சுதந்திர தாகத்தை தன் பாட்டின் மூலம் வெளிபடுத்தியவர், மகாகவி சுப்பிரமணிய பாரதியார்.

இறப்பு

1921 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் திருவல்லிகேணியில் உள்ள பார்த்தசாரதி கோவிலுக்கு சென்றபோது, எதிர்பாராவிதமாக அந்த கோவில் யானையால் தூக்கி எறியப்பட்டதால் பலத்த காயமுற்று மிகவும் நோய்வாய்ப்பட்டார். பிறகு, 1921 செப்டம்பர் 11ம் தேதி, தனது 39 ஆவது வயதில் இவ்வுலக வாழ்விலிருந்து விடுதலைப் பெற்றார்.


பாரதியாரை நினைவூட்டும் சின்னங்கள்

எட்டயபுரத்திலும், சென்னையில் உள்ள திருவல்லிக்கேணியிலும் பாரதியார் வாழ்ந்த இடத்தை பாரதியாரின் நினைவு இல்லமாக தமிழ்நாடு அரசு மாற்றி இன்று வரை பொதுமக்களின் பார்வைக்காக பராமரித்து வருகிறது. இவர் பிறந்த எட்டயபுரத்தில், பாரதியின் நினைவாக மணிமண்டபமும் அமைக்கப்பட்டு இவருடைய திருவுருவச் சிலையும் வைக்கப்பட்டுள்ளது. பாரதியின் வாழ்க்கை வரலாறு தொடர்பான புகைப்படக் கண்காட்சியும், இவருடைய திருவுருவச் சிலையும், இவரின் நினைவை போற்றும் வகையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது.

பாரதியை மக்கள், ‘கவி’, ‘மானுடம் பாடவந்த மாகவி’, ‘புது நெறி காட்டிய புலவன்’, எ’ண்ணத்தாலும் எழுத்தாலும் இந்திய சிந்தனைக்கு வளம் சேர்த்தவர்’, ‘பல்துறை அறிஞர்’, ‘புதிய தமிழகத்தை உருவாக்க கனவு கண்ட கவிக்குயில்’, ‘தமிழின் கவிதை’ மற்றும் உரைநடையில் தன்னிகரற்ற புலமை பெற்ற பேரறிவாளர்,  என்றெல்லாம் புகழ்கின்றனர். உலகதமிழர் நாவில் மக்கள்கவி பாரதியாரின் பெயர் அடிக்கடி உச்சரிக்கபடுகிறது என்றால் அது மிகையாகாது.

சீனி நைனா முகமது



தித்திக்கும் தொல்காப்பியத்தில்
திக்கெட்டும் சீனி நைனா முகமது 

(மலேசியா, பேராக் மாநிலப் பொது இயக்கங்களின் இணை ஏற்பாட்டில், அமரர் சீனி நைனா முகம்மது அவர்களுக்கு, 22.08.2014 வெள்ளிக்கிழமை, ஈப்போ பாராகோன் விடுதியில் இரங்கல் கூட்டம் நடைபெற்றது. அதை முன்னிட்டு, அன்றைய தினம் இந்தச் சிறப்புக் கட்டுரை தினக்குரல் நாளிதழில் வெளியிடப்பட்டது.)



இங்கே ஒரு தமிழ் மாணவன் உறங்குகிறான். அப்படி ஒரு வாசகத்தைத் தன் கல்லறையில் எழுதி வைக்கச் சொல்லி உயிர் துறந்தவர் ஜி.யு.போப் (George Uglow Pope) என்கிற ஒரு பாதிரியார். தன்னுடைய வாழ்க்கையில் நாற்பது ஆண்டு காலத்தை, தமிழுக்காக அர்ப்பணிப்புச் செய்தவர். திருக்குறள், நாலடியார், திருவாசகம் போன்ற தமிழ்க் காப்பியங்களை ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்தவர். மறக்க முடியாத மாமனிதர்.

திராவிட மொழி இயலின் தந்தை எனப் போற்றப் படுகிறவர் ராபர்ட் கால்டுவெல் (Robert Caldwell). இவரும் ஒரு பாதிரியார் தான். ஆனால், சமயத்தைப் பரப்புவதற்கு வந்த இவர், அதற்குப் பதிலாக திராவிட மொழிகளை ஆய்வு செய்து, தமிழ் மொழியின் கண்களைத் திறந்து விட்டுப் போனவர். 
 
இவர் ஆங்கில மொழியில் உருவாக்கிய ’திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம்’ எனும் நூல், அவருக்குப் பெரும் புகழைத் தேடித் தந்தது. இந்த நூல் இப்போது தமிழகப் பல்கலைக்கழக மாணவர்களுக்கு பாட நூலாகப் பயன்படுத்தப் படுகிறது.
’சுவடி தேடும் சாமியார்’ என்று புகழப் பட்டவர் வீரமாமுனிவர் எனும் கான்ஸ்டன்டைன் ஜோசப் பெஸ்கி (Constantine Joesph Beschi). ஐம்பது ஆண்டு காலம், தமிழ் மொழியின் வளர்ச்சிக்கும், முன்னேற்றத்திற்கும் அரும்பாடு பட்டவர். 

தமிழில் 23 நூல்களை எழுதியவர். தமிழின் மீது ஏற்பட்ட தணியாத தாகத்தினால், ஜோசப் பெஸ்கி எனும் தம்முடைய பெயரை, தைரியநாதன் என்று மாற்றினார். ஆனால், அந்தப் பெயர் ஒரு வடமொழி என்பதற்காக, தூயச் செந்தமிழில் வீரமாமுனிவர் என்று மாற்றிக் கொண்டார். 
 
திருக்குறளை லத்தீன் மொழியில் பெயர்த்த வீரமாமுனிவர்
தேம்பாவணி என்பது வீரமாமுனிவர் இயற்றிய அரும் பெரும் காப்பியம். தமிழில் முதல் தமிழ் அகரமுதலியை (அகராதி) உருவாக்கியவரும் இவரே. திருக்குறளை லத்தீன் மொழியில் பெயர்த்தவர். 
 
தமிழுக்கு இவ்வளவு தொண்டு செய்த அந்தத் தமிழ்ப் பெரியாரின் கல்லறை, கேரளாவில் ஓர் உப்பங்கழியில் அனாதையாகப் புதர் மண்டிப் போய்க் கிடக்கிறது. இந்த விஷயம் உலகத் தமிழ் மக்களுக்குத் தெரியுமா என்று தெரியவில்லை. ஆனால், அவர்களுக்குத் தெரியுமா என்பது எனக்கும் தெரியவில்லை. 
வித்தாலி பூர்ணிக்கா (Vitaly Fournika) ஒரு ரஷ்யர். விவசாயக் குடும்பத்தில் பிறந்து, கட்டிடத் தொழிலாளியாக வேலை பார்த்தவர். மகாகவி பாரதியாரின் சிந்தனைகளாலும் கருத்துக்களாலும் ஈர்க்கப்பட்ட வித்தாலி, தன் பெயரைத் தமிழகப்பித்தன் என்று மாற்றிக் கொண்டவர். 
 

தற்காலத் தமிழ் இலக்கியம், தமிழரின் தொன்மை, நம்பிக்கைகள், சடங்குகள் போன்றவற்றை ஆராய்ந்து ரஷ்ய மொழியில் நூற்றுக்கணக்கான கட்டுரைகளை எழுதியவர்.
இரோசி யமாசிடா தமிழ்ப் பேராசிரியர்
இரோசி யமாசிடா (Prof. Hiroshi Yamashita) என்பவர் ஜப்பான் நாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு தமிழ்ப் பேராசிரியர். தமிழ் மொழியின் ஒலிப்புகளுக்கும் ஜப்பானிய மொழி ஒலிப்புக்களுக்கும் இடையிலான வேறுபாடுகளை ஆய்வு செய்தவர்.

தமிழ் மொழி சார்ந்த உலகளாவிய நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொண்டு சிறப்புரை ஆற்றி வருகிறார். தமிழ் நாவல்களை ஜப்பானிய மொழியில் மாற்றம் செய்து வருகிறார். செம்மொழி மாநாட்டில் தமிழில் ஆய்வுக் கட்டுரையைச் சமர்ப்பித்தவர்.
தமிழறிஞர் சீனி நைனா முகம்மது
இவர்களைப் போல அலெக்சாண்டர் துபியான்சுகி, ராபர்ட் தே நோபிலி (இத்தாலி), மிரான் வின்கலோ (அமெரிக்கா), சீகன் பால்கு (ஜெர்மனி), என்றிகஸ் அடிகளார் (போர்ச்சுக்கல்), ஆண்டர்சன் இராபர்ட் (இங்கிலாந்து) போன்றவர்களின் பட்டியல் நீள்கிறது. இவர்கள் அனைவரும் தமிழ் வளர்த்த பெருமக்கள். தமிழுக்காக அரிய பெரிய சேவைகளைச் செய்த மாமனிதர்கள்.
 
அதே வரிசையில் வருபவர்தான் தமிழறிஞர் சீனி நைனா முகம்மது அவர்கள். இவர் தமிழகத்தில் இருந்து மலேசியாவிற்கு வந்து, தொல்காப்பியத்தைப் பரப்புவதைத் தம் வாழ்நாள் பணியாகக் கொண்டு இயங்கியவர். பன்மொழிப் புலமையாளர். சிறந்த பண்பாளர். பொதுநலத் தொண்டர். தமிழ்ப் பற்றாளர்.
தமிழ் உலகிற்கு ஒரு பேரிழப்பு
 
இவை எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக, தொல்காப்பியத்தில் மட்டும் தனித்து ஒரு ஞாயிறாகவே ஜொலித்து வந்தார். தொல்காப்பியம் என்றாலே விலகி ஓடும் காலக் கட்டத்தில், அதன் அருமை பெருமைகளை எளிமையாக விளக்கி வந்தார். தொல்காப்பியத்தில் ஆழ்ந்த அறிவு பெற்ற அன்னாரின் மறைவு, மலேசியத் தமிழ் உலகிற்கு ஒரு பேரிழப்பாகும். என்றுமே நிரப்ப முடியாத ஒரு வெற்றிடத்தை விட்டுச் சென்றுள்ளார். இதயம் கனக்கிறது. 
 
அவர் நினைவாக சற்று நேரம் சம்மணம் போடுகிறேன். தொல்காப்பியம் என்றால் என்ன என்று எளிய முறையில் சொல்கிறேன். அதுவே, மலேசியம் பார்த்த ஒரு தமிழ் மகனுக்கு நாம் செய்யும் மரியாதை. ஒரு மௌனமான அஞ்சலி. அந்தத் தொல்காப்பிய அறிஞரின் நினைவாக இந்தக் கட்டுரையைச் சமர்ப்பிக்கின்றேன்.
 
ஒரு மொழிக்கே இலக்கணம் சொன்ன ஒரு மொழி
உலகில் 2795 மொழிகள் உள்ளன. அந்த அத்தனை மொழிகளிலும், ஒரே ஒரு மொழிக்கு மட்டும் ஒரே ஒரு சிறப்பு இருக்கிறது. மற்ற எந்த மொழிக்கும் இல்லாத ஒரு சிறப்பு. அது என்ன சிறப்பு. 
 
தொல்காப்பியம் என்கிற சிறப்பு தான் அந்தத் தனிச் சிறப்பு. ஒரு மொழிக்கே இலக்கணம் சொன்ன ஒரு மொழி இருக்கிறது என்றால் அது தமிழ் மொழியாகத் தான் இருக்க முடியும். வேறு மொழியாக இருக்க முடியாது. அதில் மாற்றுக் கருத்தும் இல்லை.
 
தமிழின் மும்மணிச் சிகரங்கள்
 
பொதுவாகவே, ஒரு மொழியில் முதலில் தோன்றுவது அதன் கதைகள். காப்பியங்கள், புராணங்கள். அவை அனைத்தும் கதா வடிவங்கள். ஆனால், அந்தக் காப்பியங்கள் வருவதற்கு முன்னாலேயே, ஒரு மொழிக்கு இலக்கணம், காப்பியமாக வருகிறது என்றால், அந்த மொழியின் செம்மையை என்னவென்று புகழ்வது. அந்தச் செம்மைத் தன்மை, தமிழ்மொழியைத் தவிர வேறு எந்த மொழிக்கும் இல்லை. இதை நாம் மட்டும் சொல்லவில்லை. ஒட்டுமொத்த மொழி வல்லுநர்களும் ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள்.
 
தொல்காப்பியம், திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம். இந்த மூன்று இலக்கியங்களையும் தமிழின் மும்மணிச் சிகரங்கள் என்று பெருமையாகச் சொல்வார்கள். இவற்றுள் தொல்காப்பியம் என்பது தலையாயச் சிகரம். 

அதன் செம்மைகளைத் தெரிந்து கொள்ளாமல் இருப்பது, தமிழுக்கு நேர்ந்த ஒரு காலக் கொடுமை. அதை குமரிக் கண்டத்தின் ஆழ் இடுக்கில் புதைந்து கிடக்கும் ஓர் இறுக்கம் என்றுகூட சொல்லலாம். ஆக, அந்த இறுக்கத்தை இப்போதே தளர்த்தி விடுவோம். தொல்காப்பியத்தை இன்றே படிக்கத் தொடங்குவோம்.
 
இடைச் சங்கத்தில் கபாடபுரம் அழிந்தது

பண்டைய காலத்தில் தலைச் சங்கம், இடைச் சங்கம், கடைச் சங்கம் என மூன்று சங்கங்கள் இருந்தன. தலைச் சங்க காலத்தில், குமரிக் கண்டம் அழிந்து போனது. 

 
இடைச் சங்க காலத்தில், கபாடபுரம் அழிந்து போனது. கடைச் சங்க காலத்தில், மதுரை அழிந்து போனது. அகத்தியம், தொல்காப்பியம் ஆகிய இந்த இரண்டு நூல்களும் இடைச் சங்கத்தைச் சேர்ந்தவை. 

 
தொல்காப்பியம் என்பது மூவாயிரம் ஆண்டுகள் பழமை வாய்ந்தது.  அதை எழுதியவர் தொல்காப்பியர். சேர நாட்டில் பிறந்து வளர்ந்தவர். இவர் அகத்தியரின் மாணவர்களில் ஒருவர். தொல்காப்பியரைப் பற்றிய உண்மையான முழுமையான வரலாறு இன்னும் எழுதப் படாமல் இருக்கிறது.

 
தமிழ் மொழிக்கு இலக்கணம் சொல்லும் நூல்

தமிழ் உலகில் எத்தனையோ தமிழ் இலக்கிய இலக்கண நூல்கள் தோன்றி மறைந்து இருக்கின்றன. ஆனால், தொல்காப்பிய நூல் மட்டும் சிதைவு பெறாமல், இன்று வரை வழிவழியாகப் போற்றிப் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது. தமிழ் மொழியின் இலக்கண விதிகளுக்கு ஓர் அடிப்படை நூலாகவும் கருதப் படுகிறது. 

தொல்காப்பியம் மிக எளிமையான நூல். தொடக்கப் பள்ளி மாணவர்கள்கூட எளிதாகப் புரிந்து கொள்ள முடியும். ஆனால், ஒன்றை மட்டும் மறந்துவிட வேண்டாம். அது ஓர் இலக்கண நூல். இலக்கிய நூல் அல்ல. அதனால், முதலில் கசக்கும். போகப் போக இனிக்கும். 

 
கசப்பும் இருக்காது. துவர்ப்பும் இருக்காது

இவ்வளவு நாளும் தெரிந்து கொள்ளாமல் இருந்து இருக்கிறோமே என்று சிலர் காலம் தாழ்ந்து வருத்தப் படலாம். தமிழ் மொழிக்கு இலக்கணம் சொல்லும் நூல் என்று நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். கசப்பும் இருக்காது. துவர்ப்பும் இருக்காது. உரைப்பும் இருக்காது.

 
தொல்காப்பியம் 1,610 பாட்டுகளால் ஆனது. இதில் எழுத்து அதிகாரம், சொல் அதிகாரம், பொருள் அதிகாரம் என மூன்று அதிகாரங்கள் உள்ளன. ஒவ்வோர் அதிகாரத்திற்கும் ஒன்பது இயல்கள். இயல் என்றால் துறை. ஆக மொத்தம் இருபத்தேழு இயல்கள். பாடல்களாகவே எல்லாக் கருத்துகளும் சொல்லப் படுகின்றன. அதைச் சூத்திரம் அல்லது நூற்பா என்றும் சொல்வார்கள்.

 
தமிழ் நூல்களும் காப்பியங்களும், பெரும்பாலும் கடவுள் வாழ்த்தோடு தொடங்குவது வழக்கம். ஆனால், தொல்காப்பியம் அப்படி அல்ல. அதற்கு கடவுள் வாழ்த்து இல்லை. 

 
தொல்காப்பியத்தில் முதலில் வருவது எழுத்ததிகாரம்

தொல்காப்பியத்திற்குப் பாயிரம் என்பது மட்டும் இருக்கிறது. பாயிரம் என்றால் கவிதை நடையில் உள்ள முன்னுரை. அந்தப் பாயிரத்தில் தமிழகத்தின் எல்லை, வடவேங்கடம் தென் குமரி ஆஇடைத் தமிழ் கூறும் நல்லுலகம் என்று சொல்லப் படுகிறது. அந்தப் பாயிரத்தை எழுதியவர் பனம்பாரனார். இவர் தொல்காப்பியருடன் ஒன்றாகக் கல்வி பயின்றவர்.

 
தொல்காப்பியத்தில் முதலில் வருவது எழுத்து அதிகாரம். தமிழின் எழுத்துகள் என்ன என்ன என்று சொல்லப் படுகிறது. ஆனால், தமிழ் எழுத்துகளின் வடிவம், இப்படித் தான் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லவில்லை. மெய் எழுத்துக்கு புள்ளி வரும். ஆனால், அந்தப் புள்ளி எங்கே வரும் என்றும் சொல்லப் படவில்லை. 

 
புள்ளி வைத்தால் ஓலை கிழிந்துவிடும்

முன்பு காலத்தில் ஆணியைக் கொண்டு, பனை ஓலையில் எழுதினார்கள். புள்ளி வைத்தால் ஓலை கிழிந்துவிடும். அதனால், தமிழ் எழுத்துகளுக்கு புள்ளி வைப்பது இல்லை. 

 
அடுத்து, எழுத்துகள் பிறப்பதைப் பற்றி, இந்த எழுத்து அதிகாரம் சொல்கிறது. ஒலி என்பதுதான் சொல் ஆகிறது. அந்த ஒலியை அரவம், இசை, ஓசை என்று பிரிக்கலாம். 

சீன மொழியைத் தவிர, உலகில் உள்ள மற்ற எல்லா மொழிகளும் ஒலி எழுத்துகளால் தான் எழுதப் படுகின்றன. ஆங்கிலத்தில்  Phonetics என்று சொல்வார்கள்.

 
சொல் அதிகாரம். 463 நூற்பாக்கள் கொண்டது

 
எழுத்து அதிகாரத்தில் தனித்து நிற்கும் எழுத்துகள்; சொல்லுக்கு இடையில் வரும்போது அந்த எழுத்துகளின் நிலை என்ன ஆகிறது; எழுத்துகளை எப்படி உச்சரிக்க வேண்டும்; சொற்களில் வரும் எழுத்துகள் தொடர்ந்து நிற்கும் நிலைகள்; சொற்கள் புணரும் போது ஏற்படும் எழுத்து மாற்றங்கள் போன்றவை விளக்கப் படுகின்றன.

 
இரண்டாவதாக வருவது சொல் அதிகாரம். 463 நூற்பாக்கள் கொண்டது. சொல்லப் படுவது என்பது ஒரு சொல். அந்தச் சொல்தான், எழுத்தால் எழுதப் படுகின்றது. ஒரு மொழிக்கு சொல் என்பதுதான் முதலில் வந்தது. அப்புறம் தான் எழுத்து வந்தது. இதை நாம் நன்றாக நினைவில் கொள்ள வேண்டும். 

 
எழுத்தையும் சொல்லையும் கொண்ட வாழ்க்கை இலக்கணம்

 
சொல் அதிகாரத்தில் தமிழ் மொழியை எவ்வாறு பேசுவது, எவ்வாறு எழுதுவது, எவ்வாறு சொற்களை அமைத்துக் கொள்வது போன்றவை விளக்கப் படுகின்றன. மேலும் சொற்கள் தொடர்களாக அமையும் முறை; வேற்றுமைத் தொடர்கள்; தனிச் சொற்களின் இலக்கணம் போன்றவையும் சொல்லப் படுகின்றன.

 
மூன்றாவதாக வருவது பொருள் அதிகாரம். அன்றைய காலத்து மக்களின் வாழ்வு எப்படி இருந்தது. எழுத்தையும் சொல்லையும் கொண்டு புனையப் படும் வாழ்க்கை இலக்கணம் எப்படி இருந்தது என்று இந்த அதிகாரத்தில் விளக்கப் படுகிறது. இந்த அதிகாரம் தமிழ் மொழியில் மட்டுமே காணப்படும் தனிச் சிறப்புடைய ஒரு பகுதி என்றுகூட சொல்லலாம்.

 
பாலை என்பது ஓர் அகத் திணை

பொருள் அதிகாரத்தில், அகத் திணையியல், புறத் திணையியல், களவியல், கற்பியல், பொருளியல், மெய்ப்பாட்டியல், உவம இயல், செய்யுளியல், மரபியல் என ஒன்பது இயல்கள் உள்ளன.

தமிழ் இலக்கியம் என்பது திணை கோட்பாட்டைச் சார்ந்தது. ஏழு திணைகள் உள்ளன என்று தொல்காப்பியம் கூறுகிறது. ஏழு திணைகளில் குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை எனும் திணைகள் நிலங்கள் சம்பந்தப் பட்டவை. 

இதில் நிலம் இல்லாத பாலை எனும் திணையும் சேர்ந்து கொள்கிறது. பாலை என்பது ஓர் அகத் திணையாகும். 

நாடக வழக்கினும் உலகியல் வழக்கினும்

இந்த அகத்திணைப் பாடல்களில் தலைவன், தலைவி, தோழி நற்றாய், செவிலித் தாய்கள் என்று பொதுவாகச் சொல்லப்படும். ஆனால், அந்தக் கதாமாந்தர்களுக்குப் பெயர்கள் வழங்கப் படுவது இல்லை. "நாடக வழக்கினும் உலகியல் வழக்கினும் பாடல் சான்ற புலனெறி வழக்கம்' என்பது தொல்காப்பியக் கூற்று. 

தொல்காப்பிய நூல் எழுதப்பட்ட பின்னர், அதை எந்தக் கல்வெட்டிலும் எழுதி வைக்கவில்லை. காலம் காலமாகப் பனை ஓலைகளில் எழுதிப் படித்து வந்து இருக்கிறார்கள். தொல்காப்பியம் எழுதப்பட்ட ஆயிரத்து இருநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு தான், அதற்கு உரை எழுத ஆரம்பித்தார்கள். அதாவது விளக்கம் எழுதினார்கள். 

 
அப்படி விளக்கம் எழுதியவர்கள், அவர்களின் காலத்து இலக்கண, இலக்கிய அறிவின் அடிப்படையிலேயே உரை எழுதி இருக்கிறார்கள். பல காலக் கட்டங்களில் பலர் விளக்கவுரை எழுதி இருக்கிறார்கள். இருந்தாலும், இளம்பூரணர், பேராசிரியர், சேனாவரையர், கல்லாடர், நச்சினார்க்கினியர், தெய்வச்சிலையார் போன்ற புலவர்களின் தொல்காப்பிய உரைகளை மட்டுமே தமிழ் உலகம் ஏற்றுக் கொண்டு இருக்கிறது.

தொல்காப்பியம் குழப்பமான நூல் அல்ல

தொல்காப்பியம் பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, கரடு முரடான தமிழில் எழுதப் பட்டது என்று சிலர் சொல்வார்கள். அதற்காக அதை ஒரு குழப்பமான நூல் என்று நினைத்து, ஒதுக்கி வைத்துவிட வேண்டாம். அதன் மொழி எளிமையானது. ஆனால், பல சொற்களுக்கு அர்த்தம் சொல்லப்படுகிற விதம் இருக்கிறதே, அங்கே கொஞ்சம் லேசான மயக்கம் வரலாம். 

மயக்கம் என்றால் மயக்கம் போட்டு விழுவதைச் சொல்லவில்லை. தடுமாற்ரம் வரும் என்று சொல்ல வருகிறேன். தொல்காப்பியம் என்ன சொல்ல வருகிறது என்பதை புரிந்து கொள்ள சற்று சிரமம் ஏற்படும். அவ்வளவுதான். மற்றபடி அது குழப்பமான நூல் அல்ல.

தொல்காப்பியம் என்பது தமிழின் முதல் இலக்கண நூல். தமிழ் மொழியின் உச்சமான படைப்பு. சரி. தொல்காப்பியம் என்றால் என்ன என்று இப்போது உங்களுக்கு ஓரளவுக்குப் புரிந்து இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். 

ஐந்திலக்கண நூல்கள் என்றால் என்ன

தொல்காப்பியம் தோன்றிய பிறகு, அதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு பலப்பல இலக்கண நூல்கள் தோன்றின. அவற்றில் முதன்மையாக வருபவை ஐந்திலக்கண நூல்கள் ஆகும். அந்த ஐந்திலக்கண நூல்களின் பெயர்கள். 1. வீரசோழியம் 2. இலக்கண விளக்கம் 3. தொன்னூல் விளக்கம் 4. முத்து வீரியம் 5. சுவாமிநாதம். இந்த நூல்களின் வரிசையில் மேலும் இரண்டு நூல்கள் உள்ளன. 

தமிழ்நெறி விளக்கம், நன்னூல். இவை இரண்டும் நமக்கு முழுமையாகக் கிடைக்கவில்லை. அதனால், அதை ஏழு இலக்கண நூல்கள் என்பதற்குப் பதிலாக ஐந்திலக்கண நூல்கள் என்று அழைக்கிறார்கள்.

தொல்காப்பியத்தில் மூன்றாவதாகச் சொல்லப்படும் பொருள் அதிகாரம் இருக்கிறதே, அதில் ஒரு பிரிவுதான் யாப்பிலக்கணம். இந்த யாப்பிலக்கணம் ஒரு பெரிய பிரிவு. 

அதனால், அதைத் தனியாகப் பிரித்து எடுத்து விட்டார்கள். அதே மாதிரிதான் அணி இலக்கணம். குழப்பிக் கொள்ள வேண்டாம். ஒன்று யாப்பிலக்கணம். மற்றொன்று அணி இலக்கணம். இந்த அணி இலக்கணம் என்பது, தொல்காப்பியத்தின் பொருள் அதிகாரத்தில் மற்றொரு பெரிய பிரிவாகும். ஆக, யாப்பிலக்கணமும், அணி இலக்கணமும் இரட்டைப் பிறவிகள் மாதிரி எப்போதும் சேர்ந்தே வரும். 

அணி இலக்கணத்திற்கு விளக்கம் தண்டியலங்காரம்

அணி என்றால் அழகு என்று அர்த்தம். செய்யுள்களை அமைக்கும் போது, சொல் அழகு, பொருள் அழகு ஆகிய இரண்டையும் எப்படி சேர்க்க வேண்டும் என்று இந்த அணி இலக்கணம் விளக்குகிறது. அணி இலக்கணத்திற்கு விளக்கம் கொடுக்கும் ஒரு பெரிய நூல் இருக்கிறது. அதன் பெயர் தண்டியலங்காரம். 

 
அணி இலக்கணத்தை இன்னும் பிரித்துப் பார்க்கலாம். நிறைய அணிகள் வரும். அதிசய அணி, சிலேடை அணி, தீவக அணி, வாழ்த்தணி, மயக்க அணி என்று மொத்தம் 35 அணிகள் இருக்கின்றன. இதை எல்லாம் கேட்கும் போது, உங்களுக்கும் கொஞ்சம் மயக்கம் வருகிற மாதிரி இருக்கலாம். கவலைப் படாதீர்கள். போகப் போக எல்லாம் சரியாகி விடும். மயக்கமும் தெளிந்து விடும். 

ஒன்றை மட்டும் மறந்து விட வேண்டாம். மூவாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னாலேயே தமிழின் இலக்கணத்தை, இப்படி அக்குவேர் ஆணிவேராகச் சல்லடை போட்டு பிரித்து வகுத்துப் பார்த்து இருக்கிறார்கள். 

ஆக, அவர்களின் தமிழ் மொழி அறிவை என்னவென்று சொல்வது. என்னவென்று புகழ்வது. அதனால் தான் அதற்கு செம்மொழி எனும் உயர்த் தகுதி கொடுத்து இருக்கிறார்கள். இமயத்தில் சிகரம் பார்க்கும் ஒரு மொழி இருக்கிறது என்றால் அது நம் தமிழ்மொழியைத் தவிர வேறு மொழியாக இருக்க முடியாது. 

தொல்காப்பிய ஞாயிறு சீனி நைனா முகம்மது

தமிழ்மொழியின் தோற்றம் மிக மிகத் தொன்மையானது. அப்பேர்ப்பட்ட அந்த மொழியில் தான் தொல்காப்பியம் என்கிற ஓர் இலக்கண இலக்கியமும் ஐக்கியமாகிறது. 

தொல்காப்பியத்திற்கு இணையாக, வேறு ஒரு நூல் இது வரைக்கும் தமிழில் இல்லை. ஆக, தொல்காப்பியம் மாதிரி இன்னொரு நூல், இனிமேலும் கிடைக்கப் போவதும் இல்லை. 

மலேசியாவில் தமிழ் இணையமும் வலைப்பதிவுகளும்

கடைசியாக ஒரு தனிப்பட்ட பதிவு. மலேசியத் தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கம், 2012-ஆம் ஆண்டில், ஓர் இணையக் கருத்தரங்கை கோலாலம்பூரில் நடத்தியது. அதில் ‘மலேசியாவில் தமிழ் இணையமும் வலைப்பதிவுகளும்’ எனும் தலைப்பில் ஓர் ஆய்வுக் கட்டுரையைச் சமர்ப்பிக்கும் வாய்ப்பு எனக்கு கிடைத்தது. அப்போது தான் தொல்காப்பிய ஞாயிறு சீனி நைனா முகம்மது அவர்களைச் சந்தித்தேன். நெருக்கமான பழக்கம் ஏற்பட்டது.

 
கணினிக் கலைச் சொற்களை உருவாக்கும் போது, அவற்றின் மூலத்தையும் வேர்த் தன்மைகளையும் எப்படி ஆராய வேண்டும் என்று சொல்லிக் கொடுத்தார். அதை இப்போது நினைத்துப் பார்க்கிறேன். அந்த வகையில், உருவாக்கப்பட்ட சுழலி, விரலி எனும் இரண்டு கணினிக் கலைச் சொற்களை, ஐயா சீனி. நைனா முகமது அவர்களுக்குச் சமர்ப்பணம் செய்கிறேன். நன்றி.

-மலாக்கா முத்துக்கிருஷ்ணன்